วันๆของซานิวะไซบี้ 1
สายลมพัดผ่านกลุ่มก้อนขนอ่อนนุ่มสีขาวสะอาดที่แทบจะกลืนไปกับที่นอนขาวสะอาดของซานิวะเดี๋ยว....?! แล้วซานิวะไปไหนล่ะ?
“ก็ที่นอนอยู่นี่ไง~~~.”
ถ้าหากท่านมองดีๆ
ก้อนขนฟูๆสีขาวสะอาดมีรอยโครงหน้าสีเทาจางๆซึ่งประดับด้วยดวงตาสีฟ้าใสสองข้าง และขาสี่ข้าง?!
เดี๋ยว นี่มันหมาไม่ใช่เหรอ?
“ใช่จ้า
บี้เป็นหมาจ้า...แล้วก็เป็นซานิวะจ้ะ ยินดีที่ได้รู้จัก จะเรียก บี้ หมา ไซบี้
ก็ได้เพื่อนๆเค้าตั้งให้ น่ารักใช่ไหมล้า~~~? น่ารักใช่ไหมๆๆ เดี๋ยวบี้ไปก่อนนะมีงานต้องทำจ้า~~
”
พูดแล้วเจ้าสี่ขา ก็กระดิกหางไปมา แล้วเดินออกไปนอกห้องตรงไปที่ห้องของเหล่าดาบ
แล้วแผดเสียงดังสนั่น ไปทั้งบ้านว่า
“ตื่นได้แล้ว
บี้หิวข้าว!!! ไปทำกับข้าวมาเดี๋ยวนี้!!!
โฮ่งๆ”
แน่นอน
คนที่ตื่นขึ้นมาเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก คาเนะซัง
ที่ทนเสียงของน้องหมาไม่ไหวจนต้องเปิดประตูออกมา
“เจ้าจะมาเรียกข้าดีๆไม่ได้รึไง
ไซบี้?...”
“ก็บี้หิว...ทำกับข้าวให้เค้าหน่อยนะขุน...แม่คะน้า.....”
“ก็ได้!!..แต่ว่า..เจ้าเลิกเรียกข้าว่า คะน้า ได้แล้วเจ้าหมาบ้า!!”
พูดจบคาเนะซัง
ก็ปิดประตูเดินกึ่งวิ่งไปที่ห้องครัวโดยด่วน โดยมีสุนัขพันธุ์ไซบีเรียนวิ่งตามไปอย่างมีความสุข
ทั้งๆที่บ่น ว่ารำคาญอย่างนั้นอย่างนี้
ร่างสูงก็เร่งทำอาหารให้เจ้านายอย่างรวดเร็ว และเหลือบมอง เจ้าหมาที่นั่งกระดิกหาง
รออาหารอย่างใจจดใจจ่อ
“อ่ะ!
เสร็จแล้วกินได้ แล้วอย่ามูมมามล่ะ ข้าขี้เกียจเก็บนะเจ้าหมา..”
“อาหารของคุณไซบี้!! น่ากินจัง~~~”
พูดจบไซบี้ผู้น่ารัก ก็กินอาหาร
ในจานอาหารสุนัขอย่างรวดเร็วจน คนทำยังทึ่งกับความเร็วนี้ และแล้วอาหารของไซบี้ ก็หมดอย่างรวดเร็ว
“อ่า~~ อิ่มจุงเบย”
เจ้าหมายิ้มน่ารัก
แล้วเลียปากเหมือนกับว่า รสชาติของอาหารยังติดอยู่ที่ปาก
จนคนทำอาหารมองเจ้านายด้วยสายตายิ้มๆ แล้วเอาผ้ามาเช็ด จมูกเล็กๆสีดำอย่างเบามือ
“อารมณ์ดีแล้วสิ?
วันนี้จะทำอะไรดีล่ะ?”
“บี้
ขี้เกียจอ่ะ วันนี้คุณไซบี้จะไม่ทำอะไรไซบี้จะนอน~~”
พูดจบเจ้าหมาก็ทิ้งตัวลงนอนอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย
จนดาบของมันได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างจนใจ
ทำอย่างไรได้ก็ดาบของสุนัขตัวนี้เกือบจะครบหมดแล้ว เหลือเพียงนากาโซเนะ
ที่ไซบี้ขี้เกียจจะตามหาจนไซบี้ เออ ออเอาเองว่าดาบที่มีตอนนี้มีเพียง 44
เล่มเท่านั้น ก็คิดดูสิขนาดอาคาชิที่เข้าบอสยากนักหนา นางก็ได้มาแล้ว
แต่ก็เอาเถอะแค่เจ้านายมีความสุขในตอนนี้ดาบอย่างข้าก็พอใจแล้วล่ะ
คิดได้ดังนั้นร่างสูงจึงยกร่างของสุนัขไซบีเรียน
ไปวางไว้ในที่นอนของเจ้าตัวแล้วจัดแจงปิดประตูแล้วเดินออกมาอย่างเงียบสงบ.....
-------------------------------------ตัดมาทางไซบี้ผู้น่ารัก(?!)-----------------------------------------
“เออ...ความจริงแล้วนะเมื่อวาน บี้เผลอไปแทะกางกางของคาเนะซังจนขาด....หวังว่าเค้าจะไม่เจอมันเร็วๆนี้นะ”
“ไซบี้!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! เจ้าหมาบ้า!!!!!!!!!!!!!!!”
“บายจ้า~~!! ได้เวลาหมาโกยแล้ว~~~~”
พูดจบเจ้าสี่ขาก็รีบวิ่ง
ออกไปนอกห้องอย่างรวดเร็ว :v
จบแล้วจ้า :v
